TechnikiStolarskie.pl

Następny forumowy "fachowiec" . Jak myślicie, co tu jest nie halo ?

"Witam Wojcieszek. Ostatnio jakaś firma robiła płot właśnie ze sztachet olchowych wokół naszego domu. Malowane to było altaxem bądź altaxinem kolor brąz i efekt niezaciekawy...taki monolit. Olcha, jak się przypatrywałem tym sztachetom ma dość jednolitą fakturę z małą ilością słojów. Jeżeli miałbym sobie robić taki płot to takie sztachety podstarzyłbym mechanicznie, następnie wykonałbym kilka prób z malowaniem aż do osiągnięcia satysfakcji . Dlaczego podstarzyć mechanicznie? Wtedy farba idealnie podkreśla słoje i fakturę drewna, wgłębienia są ciemniejsze a słoje jasniejsze, pieknie sie prezentując!
Podstarzyć mozna zwykłą szlifierką kątową z regulacja obrotów, oczywiście zakładamy szczotkę drucianą. Szybko to idzie.
Pozdrawiam i powodzenia"

Olcha jest z grupy drzew beztwardzielowych, zwane też bielastymi.
Z równym skutkiem mógłby szczotkować np. buk, brzoze, klon.

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Co najważniejsze, jest rozpierzchło-naczyniowa, co skutkuje słabym zaznaczeniem stref drewna wczesnego i późnego. Szlifowanie i szczotkowanie nie jest tak eleganckie jak w przypadku dębu czy sosny.

Koleś kreuje się na "mistrza" - sam tak o sobie pisze.

Jest tam jeszcze jeden, co sosny od modrzewia nie rozróżnia ( też mistrz ) przy oględzinach "próbek" 40 x 40 x 600 cm - żenuła .

I chwała im za to, bo czym więcej takich "Mistrzów" na forach, tym mam więcej pracy jako rzeczoznawca albo biegły .

Olcha jest bardzo dobra na płyty wiórowe, i tu ,,miszcz" miał kontakt z olchą
Mi osobiście podobają się najbardziej deski szczotkowane o przekroju stycznym,
może być sosna, jesion, super wygląda dąb.
Deski z przekroju promieniowego nie podobają mi się, oczywiście to kwestia gustu.

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Styczny to najpiękniejszy rysunek usłojenia. Tylko deski słabe bardzo niestabilne wymiarowo. Niektórzy majstrowie nawet ich nie chcą kupować - serio.

Majstrowie wiedzą co robią
Najdokładniej i obukierunkowo przerabia się przekrój promieniowy.
Przekrój styczny wymaga trochę innej techniki obróbki i jest bardziej pracochłonny.
Chyba zgodzisz się ze mną

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Dokładnie i do tego wzmożony efekt łódkowania .....

Cięte stycznie i szczotkowane rzeczywiście wygląda lepiej niż promieniowe. Bez szczotkowania zresztą też, ale czasami trzeba wybrać stabilność nad wygląd.
Skąd wytrzasnąłeś tę olchę? Z tego samego miejsca co poprzednie dłuto?

_________________
Pozdrawiam.
Sławek

Nie. To inne miejsce.

Ten "mistrz" twierdzi też, iż deska opalona np. palnikiem jest bardziej odporna na ogień niż deska nieopalona.

Karol, ale tego że Polska ma najpiękniejszy znaczek pocztowy na świecie nie znalazłeś

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Nie tylko znaczek ale także i monetę




A na tym znaczku to jest liść dębu ???

To jest moneta czy medal?
Znaczek przedstawia słoje przeciętego pnia dębu symbolizujące wielowiekową tradycję firmy.
Zaprojektowany przez artystkę plastyk Agnieszkę Sancewicz.

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Ciekawe, dąb ma biel o szerokości około 2-3 cm a tu prawie połowa usłojenia jest bielasta i to jeszcze podchodzi pod fałszywą twardziel z uwagi na nieregularny kształt i kolor. Tak to jest, jak się ma romantyczne pojecie o drewnie Czyli mamy przykład drzewnej "baby z brodą "
A wystarczyło zapytać na forum

Moneta czy medal?
Oczywiście jest to moneta - 10 PLN z 2008 roku . Wiem , bo mam .

Symbolika tego znaczka jest doprawdy głęboka, może nawet głębsza, niż intencje artysty - drzewo, po 455 latach wzrostu zostało w końcu ścięte.
Przyczepił bym się jeszcze do ilości słoi, nie chce mi się ich liczyć ale jest trochę za mało na 455 lat.
Znam też takich co się upierają że to sosna

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Sosna raczej nie z uwagi na kolor i kształt granicy twardzielowania oraz nietypowy dla sosny sęk. Dal sosny w takim układzie byłby raczej okółek a nie pojedynczy sęk.

Masz to w większej rozdzielczości ?

Karolu, nie mam w większej rozdzielczości.
Podkreślam, ze nie jest mi przyjemnie wypowiadać się
krytycznie o czyimś sukcesie, nie mam z tego żadnej przyjemności.
Ale sądząc po listku jest to dąb szypułkowy. Dąb nie ma takiej kory jak na zdjęciu.
Trochę wstyd, że zdjęcie ze stocka.
http://www.istockphoto.com/photo/tree-log-7828818" onclick="window.open(this.href);return false;" onclick="window.open(this.href);return false;
Zwróć uwagę jak podpisane jest zdjęcie.
Naprawdę ręce opadają

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Wszystko byłoby dobrze , gdyby nie ten listek

Ale świat jest pełen takich "sklejek" . Szczególnie w filmach.

Największy szok przeszedłem, jak zobaczyłem w jednym z filmów amerykańskich Japonkę w białym kimonie idącą do ślubu. Przecież jest to tam kolor pogrzebu a nie ślubu. Na pogrzeby się chodzi ubranym na biało.

00000000000000000000

_________________
Woda zabiera szybko,oddaje powoli.

Kora rzeczywiście podobna do naszej sosny, chociaż zdjęcie pewnie amerykańskie, z ichniego gatunku. Zgadywać nie będę. Poza tym duże roczne przyrosty (których i tak za mało na 455 lat ), barwa... Ale nie oczekujmy od innych, że po zapachu czy plastrze rozpoznają gatunek drewna Znaczek i koncepcja tak czy inaczej bardzo fajne, zdjęcie tylko nietrafione.

_________________
Pozdrawiam.
Sławek

Nie miał bym nic do wizji artysty, jego prawo.
Niech będzie listek dębu przy sośnie, pewnie artysta umiał by to wytłumaczyć.
Sugestia że to listek dębu szypułkowego jest moja, bo dąb szypułkowy jest znacznie bardziej długowieczny od dębu bezszypułkowego.
Ale artystka mówi tak:
Dąb to drzewo królewskie - sadząc dąb, możemy być pewni, że jego widokiem będą się cieszyć kolejne pokolenia.
Więc się pytam, gdzie jest ten dąb?
Na znaczku go nie ma.

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Wybacz, ale robiąc cokolwiek co trafia w przestrzeń publiczną, żeby się nie skompromitować
zapytałbym lub poprosił o opinię fachowca-w tym przypadku np. botanika.
Nie kupowałbym jednak niezweryfikowanego zdjęcia.
Ten znaczek został wydany w 420 tyś. sztuk.Myślisz że tego nikt nie zauważy?

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Myślę , że nie.

Jak to nikt nie zauważył? Wy
Ja myślę, że macie za dużą wiedzę, ot co
oczywiście ja osobiście sobie bardzo cenię Wsze pogaduchy i wszelkie myśli, bo czytam wszystko uważnie i chłonę , ale czasami, jak przy tym znaczku, to lekko przeszkadza wizja artysty, to wizja artysty. Na jednym obrazie może połączyć Bizancjum z agentem 007, bo czemu by nie Uznała, że tak będzie lepiej, więc tak narysowała
Znaczek ogólnie bardzo ładny, tyle, że u mnie na poczcie nie ma

a jak znaczki i monety, to aż pobiegłam do swoich strych klaserów i znalazłam takie cuś


rok 1980 CCCR wydało serię drzew, ja mam tylko pięć, ale podobno było ich znacznie więcej.
Wygląda na to, że te znaczki były bardziej wierne rzeczywistości

a nasza poczta zaraz po denominacji (niestety nie ma daty na znaczkach, ale to było mniej więcej w 1996 r. - to już ostatnie lata mojego zbieractwa ... )
wydała serię owoców leśnych, i te mam niemal wszystkie, tak mi się przynajmniej wydaje.


niestety monet z motywem drzew lub lasu nie znalazłam

Piękne znaczki. Szkoda , że nie zbieram . Ale te znaczki pamiętam. Coś Ci się popiskało od pogody . Jaka denominacja ??? To znaczki z lat 70-tych .

Monet też nie zbieram. Mam jedną - dostałem jako prezent.


A co do " ...ja osobiście sobie bardzo cenię Wsze pogaduchy i wszelkie myśli, bo czytam wszystko uważnie i chłonę , ale czasami, jak przy tym znaczku, to lekko przeszkadza wizja artysty, to wizja artysty...."

Ale tu się nie dyskutuje o sztuce ( a mogę podyskutować bo mam rozległą wiedzę w tym temacie ) ale o odzwierciedleniu rzeczywistości

Nikt nie podważa kompozycji ani treści. Układ formalny też jest dopracowany. Kolorystyka i fonty świetnie skomponowane.
Znakomita praca pod względem artystycznym. Tylko pogratulować. I to szczerze .

To tak gwoli ścisłości, co oczywiście nie zmienia faktu, iż w perspektywie realizmu, listek dębu pasuje do tego przekroju kłody jak kwiatek do kożucha

Można połączyć wszystko z wszystkim, prawo artysty.
Ale jak widzę kapitana milicji Borewicza a artysta twierdzi że to agent w tajnej służbie Jej Królewskiej Mości, to mnie to irytuje.



Właśnie nie narysowała.Zdjęcie jest ze stocka.

A tak poza tym,ta nasza rzeczywistość wygląda trochę jak w tym dowcipie:
W piątek wieczorem trzech wracających z pracy naukowców zostało analnie zgwałconych. Chemik nie zdążył zareagować, fizyk nie miał siły się bronić a matematykowi nie robiło to w sumie różnicy.

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Tu Kolega się zdziwi, ale nie ma racji.
Japonki mają białe kimona do ślubu, bo to głównie kolor niewinności i młodości (dlatego też, początkujący karatecy mają białe pasy). Biały jest też kolorem żałoby (co w japońskiej sukni weselnej oznacza koniec z beztroską i panieństwem i początek trudnych obowiązków mężatki ), ale zdecydowanie bardziej żałobnym jest kolor czerwony (w tym kolorze np. nie daje się prezentów).
Kolor czarny w Japonii oznacza dojrzałość i doświadczenie ( i dlatego najbardziej cenny jest czarny pas w karate).
Połączenie czarnego i czerwonego, to w Japonii mieszanka seksualna.

_________________
... Bo wszyscy stolarze, to jedna rodzina ...

pierwsze zdjęcie to rok 1980, a drugie po denominacji, (nominał współczesny:))

no dobra, ja też nie lubię mieszania Borewicza z agentem wszystkomogącymimającym

A tak w ogóle odnośnie tematu wątku.
Jakoś nie wiele miałam do czynienia z olchą zbyt wiele, a jak miałam, to obrabiałam ją taką, jaką była . A gdyby w przyszłości mi przyszło ją postarzać, to co radzicie?

Metod postarzania drewna jest wiele. Począwszy od wybielania lub przyczerniania, patynowania na przecierkach itp kończąc. Tak naprawdę efekt końcowy zależy od Twoich zdolności manualnych i wyobraźni. Olcha - daje się pięknie bejcować. Należy też pamiętać o płaszczyźnie cięcia drewna. Powierzchnia powinna być przeszlifowana papierem ściernym o gr. 150-200 i odkurzona. Nanosimy bejcę w dowolnym kolorze,gdy bejca wyschnie należy zaimpregnować ją lakierem podkładowym. Ponownie przecieramy papierem ściernym, tym razem do 240-280. Tak przygotowany element jest gotowy do nakładania patyny, po upływie około 20 minut, gdy powierzchnia wyschnie wełną stalową lub zmywaczem patynę należy ściągnąć pozostawiając ją jedynie we frezach i zagłębieniach lub miejscach w których chcemy by pozostała. Następnie nakładamy lakier nawierzchniowy.

Drugi sposób.
Możesz wykonać patynę przy użyciu zwykłej bejcy wodnej, która wcierana delikatnie i oszczędnie w suchą powierzchnię pomalowaną farbą akrylową, nie wsiąknie w nią jak w surowe drewno, a jedynie delikatnie przybrudzi nadając właśnie efekt patyny. Na koniec polakierować.

Trzeci sposób.
Możesz też zrobić przecierkę. Polega to na nałożeniu dwóch kontrastowych warstw farby,
a następnie przetarciu warstwy wierzchniej, aż do ukazania się warstwy spodniej .
Aby przecierki wyglądały autentycznie przecieramy w tych miejscach, gdzie występuje naturalne ścieranie farby, takich jak: narożniki, kanty. Można też zastosować świecę , którą smarujemy mebel w miejscach docelowych przetarć po wyschnięciu pierwszej warstwy farby,
a przed nałożeniem drugiej.
Czwarty sposób.
Można też użyć jako drugą warstwę, zwykłej zmywalnej farby ściennej. Czekamy, aż farba lekko przeschnie ,ale nie pozwalamy jej wyschnąć zupełnie. Bierzemy wilgotną szmatkę bawełnianą i przecieramy w miejscach, w których chcemy uzyskać efekt postarzenia. Oczywiście w każdym z tych sposobów na koniec lakierujemy.
Jak już pewnie zauważyłaś ,możliwości jest wiele ogranicza Cię tylko wyobraźnia. No i trening... Trening czyni mistrzem.

_________________
Davus sum, non Oedipus.

Drewno miękkie, z wyraźną twardzielą można potraktować z kolei szczotką drucianą (ręcznie lub maszynowo), co spowoduje wytarcia pomiędzy słojami. Lekko przypalone palnikiem i przetarte też ma swój urok - poza wyraźną fakturą pozostają delikatne ślady przypaleń tam, gdzie je zostawimy. Bejcowanie takiego drewna potęguje efekt. Drewno po wszystkim wygląda na bardzo zużyte, podobną fakturę ma sosna po przebywaniu w mokrym środowisku, np. deskowanie pomostów blisko brzegu, albo wręcz leżące na mokrym gruncie. Różne grubości szczotki dają różny efekt.

Drewno twarde też można szczotkować (choćby dąb), ale efekty nie są tak głębokie. Natomiast czytałem kiedyś o sposobie "niszczenia" dębu roztworem kwasu solnego. Ok. 10% roztworem naciera się dębinę, wystawia na słońce (może lampy UV i podgrzanie też załatwią sprawę) i po iluś tam godzinach mamy efekt starej i lekko zniszczonej dębiny. Nie stosowałem tego jednak i nie wiem ile w tym prawdy, być może Karol rozwieje lub potwierdzi wątpliwości.

_________________
Pozdrawiam.
Sławek